Введение Прагулкі па гістарычным цэнтры Полацка

Полацк — самы старажытны горад Беларусі. Упершыню ён узгадваецца ў лепапісе «Аповесць мінулых часоў» пад 862 годам. Узнік горад на старажытным гандлёвым шляху «з варагаў у грэкі», што спрыяла яго гаспадарчаму і культурнаму развіццю.

У X—XIII стагоддзях Полацк быў сталіцай Полацкага княства, якое дасягнула свайго росквіту ў XI стагоддзі падчас праўлення князя Усяслава Брачыславіча. У 1307 годзе Полацкае княства ўвайшло ў склад Вялікага Княства Літоўскага, Рускага і Жамойцкага. У гэты час горад меў палітычныя і эканамічныя прывілеі, актыўна гандляваў з Рыгай, Лівонскім ордэнам, Ноўгарадам, Псковам і іншымі гарадамі. У XIV— XV стагоддзях Полацк быў адным з буйнейшых гарадоў Вялікага Княства Літоўскага. У 1569 годзе ў выніку Люблінскай уніі адбылося аб’яднанне Вялікага Княства Літоўскага і Польскага Каралеўства ў адзіную дзяржаву Рэч Паспалітую. Полацк стаў цэнтрам аднайменнага ваяводства. У канцы XVIII стагоддзя Полаччына ўвайшла ў склад Расійскай імперыі, а ў 1924 годзе — у склад БССР.

У 1991 годзе Рэспубліка Беларусь стала незалежнай дзяржавай. У цяперашні час Полацк з’яўляецца раённым цэнтрам Віцебскай вобласці. Пражывае ў горадзе каля 85 тысяч жыхароў, якіх называюць палачанамі.