Audio tour 5. 650 Jaar zorgen

Onder het video-teken vind u een fragment uit de film 'Van Armenpot tot Zorgpakket, 600 jaar ouderenzorg in hartje Utrecht', gemaakt door Jos Stelling BV ter inleiding van deze collectie.

In de laat middeleeuwen is de keukenmoeder verantwoordelijk voor de maaltijden. Deelmoeders werken in de ziekenzaal. De binnenmoeder is verantwoordelijk voor de dagelijkse gang van zaken. Haar jaarloon bedraagt in 1850 ongeveer 250 gulden, aangevuld met linnen- en koffie- of theegeld. Met kost en inwoning, een goed salaris. Medewerkers krijgen een geldelijke beloning, schoeisel, kleding en met kerstavond een fooi, hoechtijtsgeld genaamd.

Niet wonend in het gasthuis, maar wel direct bij de verzorging van de zieken betrokken, zijn de barbier en de chirurgijn. De barbier scheert de mannelijke patiënten, de chirurgijn verricht aderlatingen en behandelt wonden of ontstekingen.

Na 1890 wordt de verpleging in het gasthuis opgedragen aan ‘beschaafde, opzettelijk daartoe opgeleide vrouwen’. Uit die tijd stammen de drie R’s: ‘Rust, Reinheid en Regelmaat’.

In de 20ste eeuw breken moderne opvattingen over opvang van bejaarden door; meer privacy, meer voorzieningen en betere zorg zijn uitgangspunt. Al na zestig jaar komt hieraan een einde als op 8 juli 2014 de Wet Langdurige Zorg (Wlz) wordt aangenomen waardoor alleen ernstig, langdurig zieken in een verpleeghuis onderdak houden. Het bejaardenhuis behoort tot het verleden. Opvang van ouderen is na 60 jaar verzorgingsstaat weer een zaak van nabuurschap, zoals dat al die eeuwen daarvoor het geval was.